Διάλογος για την Ηλεία 09: Επενδύουμε στον Πολιτισμό

Αναδεικνύουμε το δίπολο Ολυμπία- Ήλιδα
Πρώτα από όλα η Ηλεία είναι για Έλληνες και ξένους η γενέτειρα γη του Ολυμπισμού. Κι αν παραδεχόμαστε το αυτονόητο, ότι δηλαδή Ολυμπιακό Πνεύμα ίσον Πολιτισμός, τότε πρέπει να εργαστούμε πάνω σε αυτό τον καμβά.
Πιστεύω ότι οφείλουμε να αναδείξουμε όλες τις πτυχές της Ολυμπίας, κι όχι μόνο το Μουσείο και τον Αρχαιολογικό Χώρο γενικά και αόριστα. Νομίζω ότι η Αυτοδιοίκηση, πρώτου ή και δεύτερου βαθμού, μπορεί και πρέπει να αναδείξει ένα- ένα τα αριστουργήματα του Ολυμπισμού που βρίσκονται στον

Διάλογος για την Ηλεία 08: Αξιοποιούμε το πολιτισμικό μας απόθεμα

Ποια είναι η βάση, πάνω στην οποία η Νέα Ηλεία επενδύει στον Πολιτισμό; Πιστεύω ότι υπάρχουν τέσσερις βασικοί λόγοι. Πρώτος λόγος είναι ο αυτονόητος: Η κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων και των Ολυμπιακών Ιδεωδών είναι, μεν, παγκόσμια, αλλά είναι εξίσου βέβαιο ότι ξεκίνησαν όχι τυχαία από την περιοχή της σημερινής Ηλείας, από την Αρχαία Ολυμπία και την Αρχαία Ήλιδα. Η κληρονομιά του Ολυμπισμού είναι ασφαλώς πανανθρώπινη, αλλά εξίσου ασφαλώς έχει γεωγραφικό προσδιορισμό, τουλάχιστον στην αρχαία, και περισσότερο ανιδιοτελή εκδοχή της. Το λέω αυτό διότι αντιλαμβάνεται κανείς ότι στη σύγχρονη εποχή, οι Ολυμπιάδες είναι –πέραν των άλλων- και ευκαιρίες για μοναδικές επενδύσεις στις πόλεις και περιοχές που φιλοξενούν αυτό το ύψιστο αθλητικό γεγονός. Ασφαλώς, όμως, δεν μιλάμε μόνο για την Ολυμπία και την Ήλιδα. Μιλάμε για τις ελιές του Γουμέρου, για την παρουσία του Ξενοφώντα στον Σκιλλούντα, για τον Παυσανία, κι ακόμα για τους Μεγάλους Μύθους της Ελληνικής Μυθολογίας, για τον Ερυμάνθιο Κάπρο, για τους Σταύλους τους Αυγεία, για

Διάλογος για την Ηλεία 07: Τουρισμός, η βαριά βιομηχανία της Ηλείας που κοιμάται...

Στα μέσα του 2006 δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από έναν Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία, που μας άφησε πριν λίγους μήνες. Ο άνθρωπος γεννήθηκε σε ένα πολύ όμορφο χωριό του Δήμου Σκιλλούντος (όχι στη Βρίνα), αλλά οι δυσχέρειες της εποχής εκείνης τον οδήγησαν να βρει τρόπους επιβίωσης στη μακρινή Γερμανία.Το 2006, συνταξιούχος πια, λαχταρούσε όσο τίποτα να γυρίσει στον τόπο του και να ζήσει τα τελευταία του χρόνια μαζί με τον γιο του, ο οποίος εργαζόταν στη Θεσσαλονίκη.

Όπως ήταν φυσικό, τον ρώτησα τι είναι αυτό που τον εμποδίζει να

Διάλογος για την Ηλεία 06: Η παραμελημένη αγροτιά ελπίζει ακόμη...

Στην αγροτική Ηλεία σήμερα παραμένουν τα προβλήματα, που μας κληροδότησε η άφρων πολιτική του ΠΑΣΟΚ στον αγροτικό χώρο, με την αδιαφάνεια και την καλλιέργεια του κομματισμού και της λογικής των άκριτων και άκρατων επιδοτήσεων, ανεξάρτητα από την παραγωγή ανταγωνιστικού προϊόντος, τις οποίες επιδοτήσεις, βέβαια, πλήρωνε ως συνήθως ο Έλληνας φορολογούμενος, χωρίς προοπτικές ανάπτυξης του αγροτικού τομέα. Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν χάθηκαν τόσες ευκαιρίες για τους αγρότες, όσες χάθηκαν στην Ελλάδα της τελευταίας 30ετίας.
Ας αρχίσουμε από τη βιολογική καλλιέργεια. Αποτέλεσμα της ανυπαρξίας ενημέρωσης των Ελλήνων και ιδιαίτερα των Ηλείων αγροτών είναι η απροθυμία τους να προχωρήσουν σε βιολογικές καλλιέργειες, βιολογική κτηνοτροφία και κατ’ επέκταση σε

Διάλογος για την Ηλεία 05: Λείπουν οι υποδομές- Εναλλακτικές μορφές ενέργειας

- Φυσικό Αέριο: Άλλος ένας τομέας, που η Νέα Δημοκρατία το 2004 βρήκε σε εμβρυακή κατάσταση. Η κυβέρνηση έσπευσε μέσα στην πρώτη τετραετία να σχεδιάσει την επέκταση του φυσικού αερίου μέχρι την Πάτρα, ενώ ο τότε Υπουργός Ανάπτυξης Δημήτρης Σιούφας διαβεβαίωσε ότι ξεκίνησαν οι σχετικές μελέτες για περαιτέρω επέκτασή του στην Ηλεία. Τότε ξεκίνησε αγωγός υψηλής πίεσης από την Αθήνα προς την Κόρινθο με σκοπό από εκεί να διανέμεται στην Πελοπόννησο ώστε να λύσει το ενεργειακό της πρόβλημα. Αν και είναι περιττό, χρειάζεται να επισημάνω ότι η χρήση φυσικού αερίου θα συμβάλει αποφασιστικά στην προστασία του Περιβάλλοντος, στην προσέλκυση επενδύσεων στον τουρισμό και στη μείωση του κόστους παραγωγής ακόμα και αγροτικών προϊόντων (π.χ. στα θερμοκήπια) κλπ. Ο αγώνας που γίνεται ώστε το φυσικό αέριο να φτάσει μέχρι τη

Διάλογος για την Ηλεία 04: Λείπουν οι υποδομές- Κυλλήνιος Κόλπος- Ερύμανθος- Πηνειός- Αλφειός

Απορρύπανση Κυλλήνιου Κόλπου
Αξιοσημείωτη είναι η πρόταση για τεχνητό υγροβιότοπο δίπλα στο αντλιοστάσιο Β1, με σκοπό να συγκεντρώνεται κυρίως η λάσπη που μεταφέρεται από τα νερά στραγγίσεων και ρυπαίνει σημαντικά τη θάλασσα (Πρωινή 19-9-2005) Το έργο είναι σχετικά φθηνό και απλό στη λειτουργία. Πρόκειται ουσιαστικά για δυο λεκάνες, μια μικρότερη τσιμεντένια λεκάνη καθίζησης, και μια πολύ μεγαλύτερη χωμάτινη λεκάνη. Στόχος είναι το νερό να οδηγείται σε αυτοκατανάλωση. Στην μικρότερη συλλέγεται το νερό, κατακάθεται η λάσπη και με κατάλληλες μεθόδους αφαιρείται, ενώ μέσα από την υπερχείλιση το νερό παροχετεύεται στη μεγαλύτερη, όπου είτε εξατμίζεται είτε βοηθάει στην ανάπτυξη υδρόφιλων φυτικών ειδών. Φυσικά, η απορρύπανση του κόλπου παραμένει και

Διάλογος για την Ηλεία 03- Λείπουν οι υποδομές- ο αγρότης αφημένος στη μοίρα του

Κατά την περασμένη εικοσαετία, η αγροτική πολιτική όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης υπέστη τεράστιες μεταβολές. Ο σχετικά μικρός κλήρος των Ηλείων αγροτών, σε σχέση με πολλούς Ευρωπαίους συναδέλφους τους, έπρεπε εγκαίρως να μας στρέψει προς πιο ανταγωνιστικούς, δηλαδή ποιοτικούς, τρόπους εκμετάλλευσης της μάνας γης. Αντ’ αυτού, το ΠΑΣΟΚ έδινε για πολλά χρόνια χρήματα που κανονικά προορίζονταν για αγροτική ανάπτυξη, στους κομματικά ελεγχόμενους συνεταιρισμούς, που από ένα σημείο και μετά ήταν εμπόδιο, κι όχι μοχλός ανάπτυξης του αγρότη.

Σε επόμενες αναρτήσεις αναπτύσσω αναλυτικά μια πρόταση δημιουργίας ανταγωνιστικών αγροτικών προϊόντων στην Ηλεία. Αυτό που εδώ είναι ανάγκη να τονιστεί, πέραν των άλλων, είναι ότι ο Ηλείος αγρότης έμεινε εντελώς ανενημέρωτος για τις

Διάλογος για την Ηλεία 02: Λείπουν οι υποδομές- Αεροδρόμιο Ανδραβίδας

Στο επίσης πολύ σημαντικό ζήτημα της λειτουργίας αεροδρομίου στην Ηλεία, είναι χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα εξαρχής: θεωρώ πως η δυτική Πελοπόννησος δεν μπορεί να εξυπηρετείται με περισσότερα του ενός πολιτικά αεροδρόμια. Η Πάτρα θα απέχει από την Αθήνα λιγότερο από δυο ώρες μόλις κατασκευαστεί ο κλειστός αυτοκινητόδρομος, δηλαδή περίπου όσο απέχει σήμερα η Λιβαδειά. Συνεπώς η πραγματική επιλογή που υπάρχει σήμερα είναι αν θα καλύψει αυτή την ανάγκη το αεροδρόμιο του Αράξου, ή αν θα είναι τελικά το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας που θα παίξει το ρόλο του πολιτικού αεροδρομίου της Δυτικής Πελοποννήσου. Προσωπικά πιστεύω ότι η Ανδραβίδα έχει

Διάλογος για την Ηλεία 01: Λείπουν οι υποδομές- Ολυμπία Οδός

Για πολλές δεκαετίες, το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο του νομού παρέμειναν στα προδικτατορικά επίπεδα. Αλλεπάλληλες μελέτες για τον «εθνικό» δρόμο Πάτρα- Πύργου, που προέβλεπαν ανισόπεδες διαβάσεις έμειναν στα χαρτιά, με αποτέλεσμα καθημερινά να σκοτώνονται συνάνθρωποί μας. Τον δρόμο που πολυδιαφήμισε το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Λαλιώτης στην Τσακώνα και χρυσοπλήρωσε ο Έλληνας φορολογούμενος, τον πήρε το ποτάμι, λες και βρισκόμαστε σε χώρα της υπανάπτυκτης Αφρικής. Οι κυβερνήσεις της εποχής εκείνης αδιαφόρησαν και για το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ηλείας, με αποτέλεσμα σήμερα ο νομός μας να

Η απόλυτη ξεφτίλα

Μόνο έτσι, με τις λέξεις αυτές, μπορεί κανείς να περιγράψει το θλιβερό θίασο που διοργάνωσε τη θεατρική παράσταση της Παρασκευής στον κόμβο της Φιλοθέης, στην δήθεν "εθνική" οδό Πατρών- Πύργου. 

Οι άνθρωποι που επί χρόνια πρωταγωνιστούν στην ανοχή της υποβάθμισης της Ηλείας, εμφανίζονται τώρα να διοργανώνουν μια "συμβολική" κατάληψη, που δικαίως άφησε αδιάφορους τους πολίτες του νομού, πολύ δε περισσότερο άφησε αδιάφορους αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις, οι οποίες αφήνουν την Ηλεία εκτός κάθε αναπτυξιακής προοπτικής.

Θα περίμενε κανείς να υπάρξει μία, έστω, παραίτηση για λόγους ευθιξίας, αλλά όχι από τους επαγγελματίες της πολιτικής, που το μόνο που ξέρουν είναι να αδρανούν, να μην διεκδικούν και να διοργανώνουν εξευτελιστικά θεάματα όπως αυτό της "συμβολικής" κατάληψης, διανθισμένα με ψηφίσματα και άλλες τετοιες γελοιότητες, τα οποία ουδείς διαβάζει και -πολύ περισσότερο- ουδείς λαμβάνει υπόψη του. 

Ντροπή και ξανά ντροπή. 

Α! και παρά τα όσα οι τύποι αυτοί πιστεύουν, δεν βρέχει. Είναι η πραγματικότητα που τους φτύνει.